Jij houdt wel van avontuur he!

Het was zaterdagavond half zeven. Met knikkende knieën deed ik een zwemvest aan, een helm op en strikte mijn schoenen extra goed vast. Na veel aandringen van Marijn had ik dan het besluit genomen. Ik ging een tocht doen op een Paratrike!

Ik had mezelf die dag wel 100 keer afgevraagd waarom ik dit überhaupt in overweging nam. Waarom ik had bedacht dat dit leuk moest zijn! Terwijl een andere kant van mij schreeuwde; “dit is je kans, neem het risico en beleef deze ultieme ervaring!” Na alle voor- en nadelen overwogen te hebben was er nog maar een mogelijkheid: no risk no fun!

Dus daar ging ik dan! Met een soort skelter op 3 wielen, een grasmaaiermotor die een ventilator aandrijft en een slap op de grond liggende parachute reden we over het hobbelige strand tot wel 50 km per uur. En opeens ging het voorste wiel de lucht in! Ik vloog…..

Op een hoogte van 300 meter bewonderde ik de Spaanse kust met al haar baaien, hotels en prachtige havens. Ik zag de grote cruiseschepen in de verte die richting het zuiden varen, de zeilboten onder mijn voeten die richting de haven koersen en de inwoners wandelen over het strand. Na een korte vlucht van 30 min werd de daling ingezet. Dit was het moment dat mij nog de meeste stress had bezorgd. Want hoe zorg je ervoor dat je niet 300 meter uit de lucht valt en op het strand klapt met alleen een parachute om je af te remmen?

Ook deze zorgen waren onterecht want ik kwam met een zeer zachte landing weer op het strand. Alle stress was voor niks geweest. En het avontuur onvergetelijk! Achteraf was ik zo blij dat ik niet geluisterd had naar mijn beperkende gedachte, naar dat aapje op mijn schouder die je klein probeert te houden!

Want als je alles wat je eng of spannend vindt niet doet, wanneer groei je dan?